2 oktober 2017
Nieuw in het assortiment straatmeubilair: de laadpaal. De laadpaal is er in allerlei soorten, maten en kleuren, waarbij groen opvallend vaak voorkomt. Ze verschenen aanvankelijk vooral in de grote steden, maar maken ondertussen hun opmars in het hele land. Ze verschijnen uit het niets in het straatbeeld, net zoals eerder de televisieantenne of de satellietschotel.
Openbare ruimte
Laadpalen in de openbare ruimte worden bijna altijd in opdracht van de gemeente geplaatst. Een omgevingsvergunning is niet nodig. Feitelijk gaat het om een handeling in het kader van de wegenverkeerswet, een verkeersbesluit. Daarom moet er ook een bord bij de laadpaal. Om aan te geven dat er een laadpaal staat. Voor de meeste laadpalen is dat niet echt nodig: ze vallen voldoende op. De functie van het bord is om aan te geven dat je er alleen mag parkeren om op te laden. Elektro-rijders in mijn buurt betwisten of je de auto de hele avond en nacht bij een paal mag laten staan, of dat je hem weg moet halen als de accu vol is. Dat laatste is niet aantrekkelijk, want na 19 uur ’s avonds is er nauwelijks een plek te vinden in mijn dichtbevolkte wijk. Er zijn gemeenten waar je na het verstrijken van de oplaadtijd (extra) moet betalen voor het parkeren.
Laadpaal een monument?
Als de techniek zich verder ontwikkelt, zal de laadpaal weer verdwijnen. Het zal uiteindelijk toch handiger blijken om een lege batterij te vervangen door een volle, dan om je voertuig een tijdje aan de oplaadkabel te leggen. En je krijgt wegen waar je al rijdend kunt opladen. Dan gaan we de laadpaal nog missen. Tegen die tijd zal er zeker een monumentenzorger opstaan die aandacht vraagt voor het toenemende tempo waarin de laadpaal uit het straatbeeld verdwijnt. Net zoals nu met de praatpaal. Vanuit dat oogpunt zou het wel mooi zijn als de laadpaal een sterke eigen typologie en karakteristiek behoudt. Dat we over twintig jaar kunnen zeggen: deze laadpaal aan de Kerkstraat is een zeldzaam, maar gaaf bewaard voorbeeld van een laadpaal, representatief voor het begin van het elektrisch (lees: hybride) rijden in Nederland. In de tijd dat je je auto nog via een kabel op moest laden.
Omgevingskwaliteit
Hoe ga je met de laadpaal om binnen de aandacht voor omgevingskwaliteit? Omdat de laadpaal meestal vergunningsvrij is, net zoals een vuilcontainer, zal er vanuit ruimtelijke kwaliteit sporadisch naar gekeken worden. Alleen bij een monument of in een rijksbeschermd stads- of dorpsgezicht is de laadpaal vergunningsplichtig. Toch kunnen laadpalen met bijbehorende borden de omgeving nodeloos verrommelen. Bovendien nemen ze soms ongewenst plaats in op de vaak toch al smalle Nederlandse stoepen.
Praktisch en visueel kan het fijn zijn om de laadpaal niet op te laten vallen, Er zijn zelfs heel discrete oplossingen, waarmee het laadpunt gecamoufleerd wordt door het in de grond aan te brengen, of in de muur van een huis. Dat laatste is met openbare laadpunten wat lastig, want dan struikelen voetgangers over de kabels. Je kunt ze natuurlijk ook gewoon mooi vormgeven!